5 stycznia 2025 Autor Edyta Edis Anonima Rauhut 2

Historie ludzi, którzy wszystko mają bardziej

Spread the love

Historie ludzi, którzy wszystko mają bardziej


Sprawdź, gdzie kupić

Cykl: Blogowe spotkania literackie

Dawno na blogu nie było recenzji reportażu, więc dzisiaj chciałabym Was zaprosić na spotkanie z książką Jacka Hołuba pod tytułem Wszystko mam bardziej. Życie w spektrum autyzmu. To publikacja bardzo ważna, poruszyła mnie. Publikacja ukazała się nakładem Wydawnictwa Czarnego w zeszłym roku.

Jak pisze sam autor w podziękowaniach, Pisanie książki jest dla mnie jak podróż. Na początku mam ogólny pomysł, lecz ten często ewoluuje. Nie wiem, jaka czeka mnie droga i dokąd mnie zaprowadzi. Może to zabrzmi śmiesznie, ale tak naprawdę przed powstaniem tekstu nigdy nie wiem, o czym on będzie. To moi rozmówcy i to, co od nich usłyszę, nadają mu kształt. Oni są najważniejsi, nie ja. Dlatego nigdy nie podchodzę do pracy z tezą. Słucham, nie oceniam i usuwam się w cień.  (…)  A ja również wyruszyłam w podróż, czytając tę publikację. Podróż, którą polecam Tobie Czytelniku.

Jacek Hołub rozmawia nie tylko z psychologami, ale przede wszystkim z ludźmi, którzy dowiedzieli się w dorosłym życiu o tym, że są w spektrum autyzmu. Opowiadają nie tylko o dorosłym życiu, ale także o dzieciństwie. Czytelnik pozna też punkty widzenia członków rodziny osób ze spektrum autyzmu. Bohaterowie opowiadają o trudnościach w relacjach społecznych, nadwrażliwościach sensorycznych i potrzebach, ale nie tylko. Mówią również o związkach, mocnych stronach i pasjach oraz o wszystkim tym, co daje im ukojenie i szczęście.

Książka Wszystko mam bardziej. Życie w spektrum autyzmu do lekkich nie należy, ale dzięki staraniom autora z zainteresowaniem przekładamy kolejne kartki publikacji. Dzięki historiom, które nie są szablonowe. Dzięki ludziom, którzy zdecydowali się pokazać swój kawałek świata. Świata pełnego przeciwności losu. Świata, w którym znajdziemy ludzi lubujących się w szufladkowaniu. Świata, w którym znajdą się też życzliwe dusze.

To jest ważna publikacja, ponieważ autor kontruje mity i stereotypy, które narosły wokół autyzmu, opisując zmieniające się wciąż postrzeganie neuroróżnorodności. Lubię formę, jaką jest reportaż za to, że pokazuje świat w różnych kolorach i odcieniach szarości. Szczególnie przy poruszaniu tak ważnego tematu było to potrzebne. Książka pokazuje, jak są odbierane lub, jak mogą być odbierane osoby w spektrum autyzmu, ale również, jak one postrzegają i odczuwają otoczenie, ludzi i ich zachowania.

Szczególną dla mnie częścią publikacji były nie tylko historie, które mnie poruszyły, ale również inny głos w rozmowie: List dorosłych ze spektrum autyzmu do rodziców dzieci z autyzmem. Zwraca się w nim uwagę na to, że (…) w dzisiejszych czasach trudno odróżnić prawdę od manipulacji, hochsztaplerstwa i bezlitosnego wykorzystywania Waszej troski i lęku o własne dzieci. Czując empatię z każdym dzieckiem ze spektrum autyzmu, chcielibyśmy podzielić się z Wami kilkoma spostrzeżeniami. Nie wszystkie będą łatwe do przyjęcia, jednak mogą Waszym dzieciom i Wam zaoszczędzić sporo zbędnego cierpienia. Są to opinie osób najbardziej zainteresowanych autyzmem, żyjących z nim na co dzień, od urodzenia. (…)

To było pierwsze spotkanie z twórczością reportażową Jacka Hołuba. Chętnie sięgnę po kolejne jego publikacje. Jest autorem takich książek, jak Żeby umarło przede mną. Opowieści matek niepełnosprawnych dzieciNiegrzeczne. Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem AspergeraBeze mnie jesteś nikim. Przemoc w polskich domach oraz współautorem reporterskiej biografii dyrektora Radia Maryja Imperator. Sekrety ojca Rydzyka.