Damian Gralak: Terka

Damian Gralak: Terka

Cykl: Blogowa czytelnia literacka 

Dzisiaj zapraszam do Blogowej czytelni literackiej razem z Damianem Gralakiem, który zgodził się zaprezentować swój wiersz pod tytułem Terka. Czas biegnie nieubłaganie, a ludzie zmieniają się niekiedy we wspomnienia, ale żyją w naszych sercach dopóki o nich pamiętamy. Zostawiają po sobie myśli, fotografie, a czasem nawet wersy życia. Prezentowany utwór to też próba odpowiedzi na pytanie, co czeka nas po drugiej stronie. Jak to będzie wyglądało według poety? Przekonajmy się.

Terka

R. Już nie ma tego adresu,

Choć dom niebieski stoi.

Już nie ma tych ludzi,

Świat się im rozstroił.

Odeszli w niepamięć.

Choć w pamięci trwają.

U Boga zasiedli przy stole

Anioły wieczerzę podają.

Babcia Kasia znów wróży,

Aniołom i świętym.

Dziadek struga łyżki,

Artystą jest wziętym.

A my zostaliśmy,

Na tym łez padole.

Kiedyś ich spotkamy,

Przy niebieskim stole.

I jeść będziemy ziemniaki,

Z dobrym kwaśnym mlekiem.

Babcia pójdzie do kuchni,

Poczęstuje nas wekiem.

Damian Gralak – stargardzianin, absolwent Uniwersytetu Szczecińskiego. Historyk. Zafascynowany górami, zakochany w Bieszczadach. Podróżnik, poeta, bard. Uwielbia książki, ich dotyk, zapach, fakturę i oczywiście możliwość zanurkowania w ich głębię. Członek Stowarzyszenia Omne Verbum ze Stargardu. Instruktor ZHP. Często koncertuje z muzyką swoją, ale również z aranżacjami innych twórców związanych z krainą łagodności i wędrowaniem. Jest specjalistą w dziedzinie praw człowieka związanym z Helsińską Fundacją Praw Człowieka w Warszawie. Biega, morsuje. Zawodowo dyrektor szkoły podstawowej. Tata czwórki blond pociech.