
Sierpniowa premiera: „Dziecko Holokaustu”
Sierpniowa premiera: „Dziecko Holokaustu”
Cykl: Blogowe spotkania literackie
Książka Dziecko Holokaustu powstała w oparciu o dziennik bohaterki tej historii, wywiady z kluczowymi postaciami tej opowieści, rzadkie dokumenty i autentyczne listy. Publikacja Amiry Keidar ukaże się nakładem Wydawnictwa Filia i znajdzie się na półkach księgarń już w sierpniu tego roku.
Już 10 sierpnia 2022 roku w księgarniach znajdzie się książka Amiry Keidar pod tytułem Dziecko Holokaustu. Książka powstała w oparciu o wywiady z kluczowymi bohaterami tej historii, dokumenty i autentyczne listy, a także dziennik napisany przez Cypę, matkę Racheli. Dziewczynka została cudem ocalona z żydowskiego getta. Wspomniany dziennik był pisany w trakcie anihilacji getta. Rachela nazywana również Laleczką urodziła się w nim, w 1941 roku.
Tuż przed pierwszymi urodzinami Laleczki naziści zaczęli stopniowo mordować wszystkich w getcie. Jej ojciec, Jakub zdawał sobie sprawę, że oznacza to pewną śmierć również dla dziewczynki. Rodzice postanowili ją ocalić bez względu na cenę.
Noc z 24 na 25 sierpnia była gorąca. Upalna. Okropna duchota bez najmniejszego nawet powiewu wiatru. Miałam dwadzieścia siedem lat, mieszkałam z matką i starszym bratem Kazimierzem w Siedlcach – małym pozbawionym kolorów mieście, niecałe sto kilometrów od Warszawy (…) Byłam senna, ale myśli nieustannie krążyły mi po głowie, odciągając mnie od snu, którego tak bardzo potrzebowałam. Minęło wiele miesięcy od kiedy udało mi się przespać porządnie całą noc. Na zewnątrz było wyjątkowo cicho. Nie było słychać wystrzałów broni ani kroku ciężkich butów, od których drżały ściany. Krzyki rozpaczy, dobiegające przez kilka nocy z żydowskiej części miasta również ustały. Nagle usłyszałam pukanie do okna z tyłu domu, ciche, lecz stanowcze. Od razu wiedziałam, kto to. (…) – tak wspomina tę noc narratorka Prologu o imieniu Irena. Jest jedną z przyjaciółek, do której Cypa przemyca Rachelę. Drugą z nich jest Zofia.
Cypora Jabłoń powierza im córkę i wraca, by dołączyć do męża i rodziców. Kobieta jest nieświadoma czekającego ją losu. Pomimo śmiertelnego niebezpieczeństwa obie kobiety biorą na siebie odpowiedzialność za opiekę nad dziewczynką w czasie wojny, udając, że jest członkiem ich rodziny. Mają świadomość, że gdyby je zdemaskowano, to zostałyby rozstrzelane.