13 sierpnia 2021 Autor Edyta Edis Anonima Rauhut 0

Jerzy Tawłowicz: Rozmowa rozmazana deszczem

Spread the love

Jerzy Tawłowicz: Rozmowa rozmazana deszczem

Cykl: Blogowa czytelnia literacka

Ponownie zapraszam do Blogowej czytelni literackiej i do lektury wiersza Jerzego Tawłowicza. Dzisiaj prezentowany utwór nosi tytuł Rozmowa rozmazana deszczem. Zagłębimy się w ludzkie relacje…, a może relacje ze światem? Jak jest najlepsza pogoda na życie? Za dużo słońca sprawia, że usychamy, a w zbyt dużej ilości deszczu toniemy. Burze są czasem potrzebne, ale na dłuższą metę wyniszczają nas od środka, śnieg i mróz szczypią w serce, lecz przydaje się na wyciszenie emocji Trzeba znaleźć złoty środek. Do tych zjawisk można porównać poziom skomplikowania naszej komunikacji, która częściowo nas i nasz świat buduje – sprawia, że grzeszymy i rozgrzesza. A jak postrzegał to poeta? Przekonajmy się.

 

Rozmowa rozmazana deszczem

 

nie pytaj mnie jak się czujesz

lecz raczej rękę podaj na drogę

zaświeć motylem przychylności

krok zrób w stronę…

 

stare przyjaźnie z lombardu wykup

przetrzyj do połysku rękawem

trofea przeglądnij

te z polowań na dobre słowo

i te inne

co do których wciąż nie wiesz

cieszyć się czy raczej wstydzić w cieniu za…

 

jeśli czegoś nie możesz powiedzieć

przy dzieciach

nie mów lepiej wcale i nie myśl

– przecież już obśliniłeś co złe i dobre

z kretesem na wszystkie strony

 

a jeśli by ci rozmowy brakło

w źrenicę okna kamień ciśnij z listkiem

z deszczu

gałązką oliwną odpowiem

na parapecie……..

 

Jerzy Tawłowicz (1952 – 2012) – zakopiański poeta, fotografik, literat, artysta plastyk, muzyk, bard, aktor. Przewodnik tatrzański i członek Europejskiego Stowarzyszenia Przewodników Górskich (UMLA). Działacz społeczny i kulturalny, m. in. PTTK, Koła Przewodników Tatrzańskich, Związku Literatów Polskich, Speleoklubu Tatrzańskiego, Związku Podhalan, sędzia narciarski Polskiego Związku Narciarskiego. Autor licznych artykułów, felietonów, fraszek, tekstów poetyckich drukowanych w wielu periodykach, m.in. Podtatrzu (debiut), Dzienniku Polskim, Tygodniku Podhalańskim, Halach i Dziedzinach. Organizator spotkań literackich i wieczorków poetyckich połączonych z muzyką. Nagradzany w licznych konkursach literackich, juror wielu konkursów poetyckich. Zaangażowany w działalność i twórczość grupy teatralnej Scena A2 w Zakopanem, która obecnie nosi jego imię. Uhonorowany tytułem Zasłużony dla kultury podhalańskiej (2002). Autor zbiorów poetyckich: Anielskie pieśni w trawie (1995), Oswajanie żywiołów (1998), Szlifowanie garbu (2003), Serce z widokiem na Giewont (2011), Klucze w niepamięci (2013), Wiersze z zapamięci (2018) oraz zbioru wywiadów Przewodnicy Tatrzańscy (2014).