7 maja 2021 Autor Edyta Edis Anonima Rauhut 0

(Nie)śmiertelność poezji

Spread the love

(Nie)śmiertelność poezji

Cykl: Blogowe spotkania literackie

Chciałabym Was zaprosić na kolejne Blogowe spotkanie literackie z poezją. Jestem po lekturze zbioru wierszy pod tytułem Żyj z poezją autorstwa Stanisławy Nowak. Książka została wydana w 2016 roku nakładem Fundacji Wspierania Kultury Noc Poetów. To pierwsza publikacji w serii Noc Poetów. Jak właściwie wygląda życie z poezją? Daje z pewnością możliwości do poznawania innych i wyrażania siebie. Poetka zderza ze sobą przeszłość z teraźniejszością oraz tradycje z realiami współczesnej rzeczywistości. Kreśli swoje doświadczenia i poglądy w lirycznej prostocie.

Stanisława Nowak pochodzi z Ziemi Łęczyckiej. Ukończyła Liceum Pedagogiczne w Łęczycy oraz biologię na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracowała w Szkole Podstawowej w Chłopowie, jako nauczycielka biologii. Za całkowite oddanie się pracy zawodowej i działania społeczne otrzymała kilka odznaczeń państwowych. Działa w Klubie Aktywnego Seniora. W wolnym czasie rozwiązuje krzyżówki i pisze wiersze.

Krótko zaprezentowałam autorkę, a teraz zajmijmy się jej twórczością. Przyjrzyjmy się najpierw tytułowi: Żyj z poezją. Życia, to jedna ze sfer, które przelewamy na papier lirycznie, ale nie tylko. Jest wielowarstwowe, wielowymiarowe. Dzięki temu staje się dla poety ciągle płynącym strumieniem niekończących się inspiracji. Czym właściwie jest poezja? Stachura rzekł, że wszystko jest poezją. A więc życie również. Słownik języka polskiego określa poezją przede wszystkim jako ogół utworów literackich pisanych wierszem, jak doskonale wiemy. Jednak jest też druga definicja: poetycki nastrój, romantyczny urok czegoś. Nasze pasje, uczucia, a nawet codzienność, to takie uroki. Ponadto tytuł można odczytać również inaczej. Żyj z poezją, czyli życie poety trwa dopóki czytelnicy pamiętają o twórcy i jego twórczości. Przywołuje to motyw znany z literatury: exegi monumentum, co po łacinie oznacza wybudowałem pomnik. Autorem jest oczywiście Horacy.

Podmiot liryczny wierszy zawartych w tomie zdaje się być swojego rodzaju nauczycielem, przewodnikiem. Oferuje czytelnikowi życiową lekcję na temat tradycji, wartości, zachowania, czy zwyczajów. Ubiera ją w prosty, liryczny obraz pełen rymów częstochowskich. On jednak ma swój urok. Zachwyca się pięknem otaczającego świata i społeczeństwa, docenia każdą chwilę. Życie mamy jedno. Obraz pamięci, jaki po sobie pozostawimy będzie wieczny, jeśli na to zasłużymy. Tak człowiek może zyskać nieśmiertelność. Ważną rolę pełnią poetki wiara i tradycja, którym poświęca kilka utworów.

Wspomniałam już o tradycji, którą autorka zderza ze współczesną rzeczywistością. Przeszłość zestawia z teraźniejszością. Opisuje w ten sposób jeden różnorodny świat, który ulegał zmianom i mutacjom dzięki postępowi, technologii, wydarzeniom i wielu innym czynnikom. Który jest lepszy? Każda z jego odsłon ma swoje wady i zalety. Bohaterka liryczna wykazuje, co mogłoby zostać tak, jak kiedyś, ale nie przejawia zbytniego buntu wobec teraźniejszości. Pozostaje nam nauczyć się w niej żyć i pisać, czyli żyć z poezją, jak głosi tytuł tomu.

Książkę Żyj z poezją zdobią obrazy, właściwie to akwarele Krystyny Krawczyk. Okładkę z kolei zaprojektował Zbigniew Jahnz. Ilustracje w sposób rewelacyjny oddają klimat tomiku. Zbiór wierszy z pewnością spodoba się tym, którzy lubią tradycyjny wymiar poezji. Nie jestem pewna, czy sprostałby oczekiwaniom wytrawnych czytelników twórczości lirycznej. Mimo to zachęcam do zajrzenia i ukształtowania własnej opinii. Życzę miłej lektury i poetycko pozdrawiam.