Uczucia ludzkie w wierszach…
Uczucia ludzkie w wierszach…
Cykl: Blogowe spotkania literackie
Przed nami kolejne Blogowe spotkanie literackie z poezją. Dzisiaj opowiem o swoich wrażeniach po lekturze debiutanckiego tomu wierszy Czesławy Julii Tessarek, który został wydany 2017 roku przez Fundację Wspierania Kultury Noc Poetów. Seria, w której się ukazała książka, to Noc Poetów. Nosi tytuł Uczucia ludzkie. Jest to poezja prosta, a nawet chwilami dosłowna, ale płynąca prosto z serca. Mowa tutaj nie tylko o uczuciach, jak ogłasza nam tytuł, ale również o człowieczeństwie i tym, co najistotniejsze, a jednocześnie najbardziej kruche w życiu. Okładkę zaprojektował Zbigniew Jahnz.
Czesława Julia Tessarek urodziła się 31 października 1943 roku we wsi Krzepocinek koło Łodzi. Jej panieńskie nazwisko, to Majewska. Poetka z pasji i technik ekonomiczny z zawodu. W 1971 roku w Szczecinie poślubiła Richarda Tessarka pochodzenia niemieckiego – to wpłynęło na jej miejsce pobytu, którym stały się Niemcy. Wielokrotnie uczestniczyła w Korytowskich Nocach Poezji.
Krótko zaprezentowałam autorkę, a teraz pochylmy się nad jej wierszami. Tytuł brzmi Uczucia ludzkie. Duchowa część człowieka składa się głównie z uczuć, ale również emocji, które im towarzyszą. Na człowieczeństwo składają się miłość, radość, cierpienie, nadzieja, jej brak, wiara, ale również nienawiść – temu ostatniemu elementowi poetka poświęciła mało miejsca (była poruszona w kontekście samotności). Jednak te wszystkie elementy krok po kroku nas budują, a czasem wyniszczają. Przychodzimy na świat, jako czysta kartka papieru można powiedzieć. Jesteśmy sumą doświadczeń, które miały miejsce w naszym życiu. One kształtują nas od narodzin, aż do kresu naszej drogi.
Poetka odnosi się w jednym ze swoich wierszy do chęci posiadania, która tak często ludziom towarzyszy: Wszystko co mamy/ i co pragniemy/ – Wypożyczone jest/ na tej ziemi (…). To przesłanie powinno z nami być. Po naszym odejściu pozostanie tylko pamięć, a tego, co zdobyliśmy oraz osiągnęliśmy nie zabierzemy do grobu – szczególnie tego, co materialne. Życie ludzkie jest kruche i nietrwałe. To proste, a jednocześnie dla niektórych skomplikowane przesłanie. Może to dobrze, że poetka nie użyła skomplikowanych obrazów lirycznych? Czasem w gęstwinie środków stylistycznych ginie to, co najważniejsze. Prostota również ma swój urok.
Wróćmy jednak do początku. Jak się rozpoczyna zbiór wierszy? Krótkim wierszem, który bardzo przypadł mi do gustu – to piękna myśl: Oczami/ gdzieś patrzę./ Myśli/ w sobie zbieram. Nasycone/ serce/ w wierszach/ mych/ otwieram. Serce jest w tym wypadku słowem kluczowy. Dlaczego? W wielu utworach poruszony jest temat miłości. Jakiej? Ciepłej, stwarzającej poczucie bezpieczeństwa. Znajdziemy też uczucia niespełnione, nieodwzajemnione. Ale również i ból straty. Podmiot liryczny kocha zarówno drugiego człowieka, ojczyzny, jak i Boga, w którym pokłada wszelkie nadzieje. Widać w utworach wdzięczność za każda chwilę pełną szczęścia i nie tylko, za każdy cud natury oraz zwyczajnej ludzkiej życzliwości.
Tom poezji Uczucia ludzkie, to ciepła lektura płynąca prosto z serca poetki. Seria Noc Poetów powstała, aby publikować i promować wśród czytelników twórczość autorów prezentujących swoje utwory podczas Korytowskich Nocy Poetów. Słyszałam poetkę podczas wcześniej wspomnianego wydarzenia i pomimo, że nie jest to poezja wysokich lotów, przeczytałam ten tom z przyjemnością. Życzę miłej, pełnej refleksji lektury.