27 lutego 2021 Autor Edyta Edis Anonima Rauhut 0

Piotr Figas

Spread the love

Piotr Figas

Cykl: Ludzie kultury

Fot.: Barbara Bajorek.

Dzisiaj w ramach cyklu Ludzie kultury chciałabym Wam przedstawić poetę, polonistę, recytatora i aktora amatora, Piotra Figasa. Urodził się w 1971 roku. Ukończył Technikum Mechaniczno-Energetyczne w Szczecinie. Absolwent filologii słowiańskiej i filologii polskiej  na Uniwersytecie Szczecińskim. Aktualnie pracuje jako nauczyciel języka polskiego w Zespole Szkół nr 2 im. Noblistów Polskich w Choszcznie. Redaktor strony internetowej szkoły. W krakowskim wydawnictwie Miniatura wydał cztery tomy poezji: poprzez jezioro (2011), antyciała (2013), margines błędu (2017), oracje o drobnostkach (2019). Od wielu lat związany z recytatorstwem i amatorskim ruchem teatralnym. Okazjonalnie aktor – zagrał w sztuce Szymona Bogacza pod tytułem W imię ojca i syna, która została przygotowana przez szczecińską Pracownię Teatralną Stół. Nadal ćwiczy z nadzieją, że dotrze do psa pogrzebanego. Ponadto pasjonuje się fotografią, która w świecie natłoku obrazów uczy pokory wyboru. Prowadzi też swój kanał na portalu YouTube, gdzie prezentuje utwory liryczne: https://www.youtube.com/channel/UCW3FlcnjHD-NKp89PiB0gNQ. Krótko zaprezentowałam autora, a teraz pora oddać mu głos – przemówi wierszem.

dane o poranku

brzoza nietknięta wiatrem niewzruszenie istnieje
patrzę na nią uparcie by zyskać nadzieję

garstka wron wzlatując ciężkiej materii przeczy
tak płochliwe życie a nadziei nie zniweczy

szare gęste niebo ziemię przyciąga magnetycznie
nadzieja wytrzymuje ciśnienia gigantyczne

wilgoć i w niej nieposłuszny krok noga za nogą
gdy nogi pewne zatrzymać nadzieję pomogą

kamień kopnięty butem po chodniku martwo turkocze
dokąd nadzieja prowadzi powiedzą czyste oczy

załóżmy więc że jesień że istnieniu jestem dłużny
że poranek że spacer że nadzieja załóżmy